استاد ایرج رحمانپور مردی که برای قوم لر می خواند

استاد ایرج رحمانپور مردی که برای قوم لر می خواند 

موسیقی لری از غنای زیادی برخوردار بوده و نسبت به دیگر جنبه های فرهنگی قوم لر، کمتر دچار دگرگونی شده است. به طوری که هنوز ساز های الکترونیکی(اُرگ و..) و غربی نتوانسته اند به موسیقی لری راه پیدا کرده و اصالتش را از آن بگیرند و هنوز کمانچه، سرنا و دهل، نی، تنبور و...حرف اول را در موسیقی لری میزند. از جهتی موسیقی فاخر باید قدیمی نشود و نسل های کنونی و آینده نیز به راحتی بتوانند با آن انس بگیرند که موسیقی لری می تواند به این امر مهم نیز دست یازد. اساتید فراوانی برای موسیقی لری تلاش کرده اند و هم اکنون نیز  بزرگان زیادی در تعالی موسیقی لری می کوشند .

استاد ایرج رحمانپور یکی از معدود خواننده ها و شاعران لر است که در بتن آهنگ ها و اشعارش  به مسائل اجتماعی و قومی قوم لر اشاره می کند و جدا از صدای سوزناک و موسیقی اصیلی که به کار می گیرد اشعاری که می سراید و می خواند بسیار زیبا ست.

به طور کلی می توان گفت تنها هنر مند و خواننده ای که برای کل قوم لر(جدا از مرزبندی استانی می خواند استاد ایرج رحمانپور است. به طوری که در جایی به سوگ استاد حسین پناهی شاعر و هنر پیشه لر که از اهالی یاسوج است، می نشیند و در جایی دیگر برای مرحوم حسین شیدایی بازیگر لر، می خواند و بسیار مصادیق دیگر...

اما آهنگ شعر(سرزمینم)که شعرش نیز سروده خود استاد است از ویژگی های منحصر بفردی برخوردار است که از چند جهت باید مورد تامل  قرار گیرد.

اول اینکه استاد ایرج رحمانپور در این شعر به مرز بندی و جدایی مناطق لر نشین اشاره و غم و اندوه مردم لر را بیان می کند. دوم اینکه در این شعر به نام کوهها و مکانهایی اشاره می کند که هرکدام در گوشه ای از جغرافیای مردم لر پراکنده اند، کوه دنا در کهگیلویه و بویر احمد، گرین در بین شهر های نور آباد، بروجرد، الشتر و نهاوند، دریاچه گهر در اشترانکوه، کوه الوند در همدان و نیز کبیر کوه در لرستان و ایلام  هر کدام از مناطقی است که در این شعر مورد توجه قرار گرفته است و نیز در آخر شعر  نوید سربلندی و اعتلای قوم لر را اینچنین می خوانیم:

دار صد جا بُرسم هم مئکه وانو

باد دُئورو مئزنش وه برزی آسو 

خُورموه خرم موه یه روزگارئ

دل ایلام شاد موه وا نو بهارئ

کو الون آومئکه برفئا نثاری

کل شادی مئزنن د بختیاری

و بر ریشه ئ درخت شاخسار بریده ام جوانه ای نو خواهد رویید

نسیم دوران نوازشش خواهد کرد بر بلندای افق بر گذر زمان

روزگاری خرم آباد همچو نامش خرم می شود

وبا وزش باد نوبهار دل ایلام شاد میشود

برف های چندین ساله ئ الوند ذوب خواهندشد

و هلهله شادی در سرزمین بختیاری طنین انداز می شود

 ********************

سرزمینم، سرزمینم، کُت کُته انونشینم

چی کویا با، چی کویا با، زخمی اما سر  و بالا

چی دنا افتو بئیر بئر کُ و یارُ

چی گهر بسپار وخاطر شُر بارُ

چی گرین طاقت بئار برف نثارُ

چی کوئر بو و پناه بچه مئارُ

سرزمینم، سرزمینم..

چی بلی با،چی بلی با، کُت کُته انو نشینم

چُمته ره ون د شوگار، تش تژگا حونه ئا ژار

سا خسه شئکتی گائار، ترم رئا دیر بیمار

یار دیر سُفره حالی سال نئوار

رمرمه رامشگرونه سینه بلگ ؤ پنجه بارُ

دار صد جا بُرسم هم مئکه وانو

باد دئورو مئزنش وه برزی آسو 

 سرزمینم، سرزمینم، کُت کُته انونشینم

خورموه خرم موه یه روزگارئ

دل ایلام شاد موه وا نو بهارئ

کو الون آومئکه برفئا نثاری

کل شادی مئزنن د بختیاری

سلیمان میرزاپور